Eind mei dit jaar kreeg ik contact met de moeder van de 12-jarige Ninthe.
Zij deelde dat ze haar dochter gaat verliezen.
Wat aanvankelijk de gevolgen van een val leken, bleek hersenstam kanker.
Niet te opereren.
Ninthe werd direct opgenomen in het ziekenhuis en een traject van bestralingen volgde. Na een ruime maand ziekenhuis voor een periode van bestralingen, die zowel lichamelijk als geestelijk een enorme wissel trokken op haar functioneren en welbevinden, verhuisde ze naar het kinderhospice.
In deze weken had ik regelmatig contact met haar moeder. Ze deelde hoe het met Ninthe ging, hoe het met haar ging en waar zij behoeften aan hadden.
In de periode voorafgaande aan mei kwam ik via een vriendin in contact met Melanie en Zaaz.
Zaaz is een paard, een merrie van 12 jaar.
Een paard dat soms meegaat naar een hospice en mensen ondersteunt in hun proces naar de dood.
Terwijl Melanie en ik af en toe contact hadden stapte Zaaz mijn leven binnen op een andere laag.
Zaaz wilde Ninthe ontmoeten en op haar manier steunen.
En Ninthe? Ninthe wilde dolgraag Zaaz ontmoeten.
Een paar dagen geleden was het zover. Op zaterdagochtend reden Melanie en ik met Zaaz naar Ninthe.
Ninthe was toen 2 weken te gast in het kinderhospice. Ik ontmoette daar een kwetsbare maar tegelijkertijd een zeer krachtige dame die heel goed weet wat ze wil met de tijd die haar rest. Ze was fysiek en geestelijk enorm opgeknapt, had zich doelen gesteld en keek ernaar uit Zaaz te ontmoeten.
Het was een ontmoeting op verschillende lagen. Niet alleen voor Ninthe, maar ook voor haar moeder en diens vriend.
Vol verbazing was ik toeschouwer van hoe dit prachtige dier aan het werk was. In alle rust totaal gefocust op Ninthe. Haar moeder en diens vriend erbij betrekkend. Nog altijd vind ik het moeilijk om woorden te geven aan deze middag. Hoe Zaaz aangaf dat ze wilde dat de vriend van moeder dichterbij kwam, hoe ze mij aangaf moeder te steunen, hoe ze aangaf dat Ninthe haar benen weer meer mag gaan gebruiken, ook al zijn die nog zwak. Hoe Zaaz soms een moment nam voor zichzelf en dan weer vol haar aandacht gaf. Hoe Ninthe uit haar rolstoel kwam en verschillende keren korte momenten naast Zaaz ging staan en haar omhelsde. Hoe Melanie van tijd tot tijd Zaaz haar vertaler mocht zijn om duidelijk te maken wat ze wilde laten weten. Hoe ik mocht zien dat Zaaz contact maakte met een andere laag terwijl ze energetisch voorbij Ninthe reikte, haar hoofd toen boog naar Ninthe en ik een enorm veld van liefde via haar ogen om Ninthe zag vloeien. En hoe Ninthe helemaal haar eigen moment koos om gehoor te geven aan de uitnodiging om op Zaaz haar rug te komen liggen en vol de hartsverbinding met elkaar aangingen.
Na ruim een uur draaide de energie. Ging Zaaz paardendingen doen (gras eten) en richtte ook Ninthe zich op andere dingen.
Melanie en ik hadden regelmatig oogcontact met elkaar en ik zag in haar ogen dat ze net als ik zo geraakt was door wat hier gebeurde en dat we hierbij mochten zijn! Wanneer ik bovenstaande weer doorlees voel ik hoe woorden me toch ook ontbreken om heel precies aan te geven wat er in deze ontmoeting op de andere lagen gebeurde. Ik laat het los dit te willen.
En in alles heeft Zaaz ook mij een geschenk gegeven. Ik ben altijd heel voorzichtig met paarden, niet bang maar op mijn hoede omdat ik ze niet zo goed begrijp. Bij Zaaz heb ik de controle helemaal losgelaten en was zo ontspannen alsof er niet een grote Irisch Cub x Shire paard naast me stond, maar voelde de vertrouwdheid en verbinding die er heden ten dage is met een van mijn katten als die zich op haar rug draait, ik mijn hoofd tegen haar kopje aanleg om zo minutenlang te kroelen.
Dank je wel Zaaz!
Yarí
Geplaatst met toestemming van alle betrokkenen.
