Mijn naam is Yarí (1958), sinds jaar en dag ben ik geïnteresseerd en bezig met meditatie, persoonlijke groei en ontwikkeling. De dood als onderdeel van het leven is voor mij altijd vanzelfsprekend geweest.
In de loop van de jaren heb ik mij bekwaamd in mijn werk als rouwvrouw (stervensbegeleider), coach, nabij zijn in rouw en mag ik mij docent stervensbegeleiding en rouwbegeleiding noemen, maar mijn belangrijkste leermeester is de stilte geweest waardoor ik heb leren kijken en luisteren, lessen zich konden aandienen, het geleerde kon integreren en initiaties konden plaatsvinden.
Deze periode van stilte begon toen ik in 1997 door ziekte bijna een jaar aan bed gekluisterd was, kreeg haar vervolg toen ik met mijn geliefde hoog in de bergen ging wonen en werd compleet nadat hij in 2000 overleed.
Anderhalf jaar heb ik daarna meesttijds alleen en veelal in stilte doorgebracht in de natuur.
In 2003 heb ik mij opnieuw verbonden met Nederland, vond ik in 2007 opnieuw de liefde bij een fantastische vrouw en waren er twee verhuizingen nodig om, samen met mijn vrouw en kind, thuis te komen aan de rand van de Arnhemse bossen. De stilte opzoeken is nog altijd belangrijk voor mij.
Sinds jaren begeleid ik mensen in hun ontwikkelingsproces, zowel rondom leven als dood, en gaat mijn eigen proces ook nog altijd door. Ik doe dit werk vanuit een sjamanistische levenshouding en training, o.a. aangevuld met psychotherapeutische gesprekstechnieken en diverse technieken uit psychodrama, familieopstellingen, systemische werk, mijn opleidingen en trainingen als stervensbegeleider (Rouwvrouw) en de doorleefde ervaringen die het leven mij bood.
De methodieken die ik gebruik dienen altijd om vanuit verstarring naar beweging te komen, ook wanneer de dood zich heeft aangediend.
Stap voor stap authentiek voelen en handelen vanuit autonomie.
Het verweven van verliezen in het leven nà een verlies lopen zelden volgens een vast patroon.
De eigen behoeften van de cliënt zijn daarom leidend in het vormgeven van het traject tot heling.
Ik put veelal uit mijn eigen doorleefde ervaringen. De dood heeft mij al op jonge leeftijd de kwetsbaarheid van het leven laten zien en het leven heeft zijn sporen nagelaten in mijn ziel. Door mijn ervaringen met geweld, misbruik en dood ken ik de vele lagen van verlies en ook de soms moeizame weg terug.
Bezig zijn in mijn tuin en van tijd tot tijd het maken van objecten en rituele voorwerpen is een heerlijke manier om in mijn innerlijke wereld te zwerven en 'thee te drinken' met leerprocessen die zich roeren of aandienen.
Het sjamanisme als levenshouding is belangrijk voor mij.
Het is mijn bewust gekozen spirituele non-dogmatische pad.
Dit pad is niet het enige spirituele pad en zeker niet het 'ware' pad.
Wederkerig respect voor ieders gekozen pad is waar ik voor sta.
